Je leeft in zo'n wereld.
Je vertrouwde wereld, met vertrouwde mensen, met vertrouwde gevoelens.
En in een moment wordt je eventjes uit dat vertrouwde wereldje gerukt.
Het doet pijn, maar je kan het niet voorkomen.
Het enige wat je kan doen is het accepteren.
Accepteren dat je wereld niet meer helemaal hetzelfde is.
Je merkt wie je vrienden zijn, gelukkig!
Ze slepen je er doorheen, totdat het elke dag een beetje beter gaat.
En langzamerhand, langzamerhand, hoop je weer terug te komen in je vertrouwde wereld, met die vertrouwde mensen, die van je houden en je niet zullen laten vallen en je altijd zullen bijstaan.
En je hoopt dat het weer goed komt.
Je denkt na over die geluksmomenten.
Sterren staren.
In een warme regenbui staan.
Door vers gemaaid nat gras rennen.
Na een warme dag op het strand zitten.
Dingen die je weer wilt doen!
Maar 't komt weer goed.
Je komt weer in die vertrouwde wereld,
misschien met wat veranderingen, misschien ben je zelf veranderd,
maar je komt weer op die plek waar je je veilig en vertrouwd voelt.
"And I, for once, can not wait"
Liefs,
Saar
Geen opmerkingen:
Een reactie posten